Breek uit jezelf

Breek verveling en sleur zet je eigen ouwe ik aan de deur

Breek maar uit, breek maar op, breek uit jezelf.

Zit in mijn hoofd. Het past bij mijn state of mind. 

Een keerpunt in mijn leven. 

Geïnspireerd door Wim De Craene en de Birthday Bucket List van Howdoesshe, maak ik een lijstje met dingen die misschien net een beetje of juist ver uit mijn comfort zone liggen. Zal ik ze binnen een jaar allemaal voltooid hebben? Waarschijnlijk niet. Al kan ik er dit jaar maar enkele schrappen, het lijstje maken op zich vind ik al een stap in de goeie richting. Babystapjes. ;)

1. nodig vrienden uit en maak er een ongebonden, onvoorbereid, instant feestje van
2. ga naar de kapper en kies een heel nieuw kapsel
3. doe iets geks
4. probeer iets nieuws
5. geef iets op dat niet gezond is 
6. doe iets goed voor de natuur
7. bezoek een plaats die je niet eerder bezocht
8. leer een nieuwe vaardigheid
9. vraag een vriend/in om hulp en return the favor
10. laat los 
11. maak iets nieuws
12. ga op een date met alleen je man
13. leer je kinderen een spel dat jij speelde als kind
14. ga naar een concert
15. doe iets voor een publiek
16. proef iets dat je nog niet eerder proefde
17. ga eten in een restaurant dat je nog niet probeerde
18. trakteer jezelf
19. herontdek
20. vergeef

Volle Bio-Yoghurt...

Al jaren en menig diëtistes later eet ik nog altijd yoghurt en platte kaas van Vitalinea. Geen vet en geen suiker. (Geen smaak merk ik nu)

Na een gesprek met mama en oma over het wel en niet eten van light produkten en het effect op het gewicht (ik ben nog altijd zwaar ondanks de magere light toestanden) en op de gezondheid, heb ik besloten eens proberen te eten en koken zoals de overgrootmoeders vroeger deden. Drie maaltijden per dag, met echte produkten, volle yoghurt en platte kaas. Maar geen tussendoortjes behalve misschien soms een stuk fruit. Normaal moet dat toch voldoende zijn… niet?

Vroeger was dat toch ook voldoende?   Waarom die 6 eetmomenten per dag? Wie heeft dat ingevoerd?  Zodat je zeker geen honger zou hebben? Boehoe! Soms even honger hebben voor een maaltijd kan ook iets goeds zijn!

 

 

Hoewel je met je volle verstand wel weet dat light niet goed kan zijn, ga je er toch in mee… soms onbewust.  Net zoals die ontbijtkoeken die gezond zouden moeten zijn.

Er zijn genoeg studies die aantonen dat light je niet helpt bij het afvallen of gezond zijn. Het tegenovergestelde. Maar business is business.

Ik zeg nu niet dat als je een groot probleem hebt met je gewicht of diabeet bent dat je dan ineens alles vol en vet moet gaan eten.

Maar gewoon al eens minder eten, maar dan goed. Zou het zo simpel kunnen zijn?  We gaan het de volgende twee weken uittesten; een ijskast vol met bio/volle yoghurt en kaas, rietsuiker, verse groenten en fruit. Het eerste potje yoghurt vandaag was een eye-opener! Nog nooit heb ik zo een lekkere gegeten. Het was volgens mij de eerste keer in mijn leven dat ik volle yoghurt heb gegeten en het was hemels! (98 calorieën; of course I checked)

Goedkoper was ik wel niet gesteld.  Dus daarvoor moet je het zeker niet doen.

To be continued…

de Dino-expo in Antwerpen Centraal

Onze oudste dochter is zot van dino's. Het is een beetje een liefde-haat verhouding, want ze is zo snel bang dat ze eigenlijk die grote interessante en stoere beesten die niet meer bestaan toch ook wel heel eng vindt.

Vorig schooljaar gingen de kleuters op uitstap naar het natuur-historisch museum in Brussel. Geweldig vond ze het, maar ook best eng. 

Haar t-rexknuffel is een favoriet, haar dinosaurusboeken worden vaak gelezen en de dinoweetjes vliegen dan om je oren.

Vorig jaar brachten we een bezoek aan het dino-bos in Amersfoort. Dubbele dikke duim! Een leuke wandeling brengt je langs levensgrote dino's. We hadden heerlijk weer, wat bij zo'n buitenwandeling wel meegenomen is. Na een eerste huilbui, want die beesten zijn echt groot en eng, vond ze het super en konden we ook een foto nemen van haar bij zo'n grote enge dino. Grappig eigenlijk om te zien hoe ze in een echte tweestrijd zat. Langs de ene kant eng, langs de andere kant leuk. Gelukkig won leuk! 

Natuurlijk moesten we naar de Dino Expo in Antwerpen.

Weer een heel leuk vooruitzicht voor onze grote meid, maar toch ook weer die twijfel: "Die zijn toch niet echt hé, mama?" En een leuke kans om nog eens de trein te nemen met de meisjes. 

Bij de ingang staat al een leuke dino met een staart echt gemaakt om op te zitten. Spijtig staat er een groot bord bij waar opstaat dat je er niet op mag. Zet dan gewoon een andere dino met minder aanlokkelijke staart neer voor de deur. Een goed idee als je de kinderen en hun ouders wil opjutten voor ze naar binnen komen. "Ga van die staart af!" "Die mogen wel op die staart zitten." Niet zo'n denderend begin. 

Verder naar de ticketbalie. Geen wachtrijen. We kozen ook de warmste dag van de week uit om te gaan en hoopten dat iedereen met zijn kinderen buitenactiviteiten zou gaan doen. Dat blijkt te werken tot nu toe. 

Dan betalen... Goedkoop is dit niet echt. Gelukkig zorgt een bon in het tijdschrift Klasse voor gratis inkom voor 1 volwassene. 

Bij het binnengaan krijgen we heel wat in te vullen. Wedstrijdje met vragen over de dinosaurussen om een kleine triceratops te winnen, naamplaatjes, een paaswedstrijd met een reuzedino-ei. 

Leuk is wel de gratis audiotour. Een versie voor de kinderen en een voor volwassenen en dan naar binnen. Knap hoor. Echt wel. En groot seg! En interessant! En eng ook! In 2 uur wandel je er rustig door. Heel wat geleerd, met fijne fotomomenten, geïnteresseerde en ook een beetje bange kinderen. Een geslaagde uitstap! Met een klein minpuntje ... De prijs. Voor een beetje meer had je in Amersfoort het dinobos EN een prachtig dierenpark. Maar de kids zijn blij en daar doen we het voor.

Minikomkommertje uit te kiemen

In een bui van totale zinsverbijstering heeft mijn man zo’n een vierkante meter groentebak gekocht met de nodige zaden erbij.

“Hierzo” zegt hij terwijl hij de zaadjes in mijn handen duwt “begin er maar aan”.

Dus heb ik met volle aandacht de handleiding van al die verschillende zaden gelezen. Sommige moet je uitkiemen binnenshuis voordat je ze buiten plant. Sommige andere moet je onmiddellijk buiten zaaien, maar wel opletten voor vrieskou. Sommige in april, sommige in mei, sommige heel het jaar door.  Hier moet je toch wel een beetje hogere wiskunde voor gestudeerd hebben! Of misschien gewoon een beetje plannen.

Ik dacht, laat ons met ééntje al beginnen en als dat al lukt zien we wel weer. De minikomkommertjes.

Stekgrond in een bakje ( een eierbakje is nog beter want dat kan je dan volledig planten in de volle grond) en daar in elke hoek 2 zaadjes in een putje gegooid. Hoeveel water? Geen idee. Ik doe maar wat. En nu wachten. Elke dag gaan de kinderen kijken hoe groot de plantjes al gegroeid zijn. Het is een ochtendritueel geworden. Alsof het magic beans zijn.

Het resultaat na enkele weken mag er zijn. Nu wachten totdat de bak geassembleerd wordt en ze kunnen buiten geplant worden. Alhoewel het me moeilijk zal vallen. Gaan ze het wel overleven? Gaan ze het niet te koud hebben? En wat als het gaat vriezen, moet ik ze dan beschermen? Moet ik ze nog elke morgen water gaan geven? Loslaten is voor elke ouder de zwaarste opgave…

patatjes te laten schieten

Vorige week kochten we plantpatatjes op de markt met het plan om die net als Wim te laten groeien in zakken.

Ze staan klaar in eierbakjes. Zo kunnen er naar hartelust scheuten te voorschijn komen.

de basisworkshop van Het Machien

Ik erfde een naaimachine en heb er zelf al wat mee geprutst. Ik las alles wat ik tegenkwam op het internet en deed mijn best in de praktijk, maar ik mis gewoon de basiskennis.
Een jaar geleden zag ik dus die workshop van Het Machien en dacht "Yes! Dat is echt iets voor mij!" Maar alles heeft bij mij wat tijd nodig om te sudderen en een plaatsje te vinden in mijn brein. Er was te weinig tijd en wat zou ik daar dan mee doen en ...
Een vriendin van me was wat impulsiever en begon er gewoon aan. "Superleuk" liet ze me weten en ze volgde ondertussen nog een paar van die workshops.
Hoogste tijd om zelf eens mijn stoute schoenen aan te trekken. Toen ik ging horen of er nog een plaatsje vrij was, vroeg ze me: "Heb je deze namiddag tijd?". En dus al sneller dan ik dacht, zat ik met een groep fijne dames achter de machines.
We kregen een korte uitleg over de naaimachines en werden al snel aan het werk gezet. Eerst op papier, dan een probeerstofje en dan ons echte projectje, een naaizakje. Onder begeleiding van een leuke juf vliegt de tijd en lijkt alles simpel. In een nik en een flip was ons tasje klaar en gingen we trots naar buiten met ons eerste naaiwerkje. Maar niet voor we eerst nog sneukelden door de leuke stofjes, rekjes, biesjes, lintjes, knoopjes,... in Den Depot. Ja ik krijg al zin in een vervolg.